ΓΥΑΛΙ

Είναι πάλι εκεί.. στην πλατεία.
Οπως κάθε Σάββατο πρωί.
Ο ήλιος ίσα που φαίνεται ανάμεσα στους τσιμεντένιους γίγαντες που τον περικυκλώνουν.
Η αυγή τον γεμίζει χαρά,
δεν ζεσταίνεται και το φώς είναι αρκετό για να αρχίσει..
Όλα δείχνουν πως ένα σωρό κόσμος ήταν εκεί χθές βράδυ.
Στο χέρι του κρατάει μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών αφού τα πράγματα έχουν αλλάξει πια..
Κάποτε του έφταναν κι αυτές απο το παντοπωλείο της γειτονιάς του..
Σκύβει, πιάνει ενα άδειο μπουκάλι και το βάζει μέσα. Τα χείλια του την βρίζουν. Πώς το έκανε αυτό?
Μέχρι πέρυσι μάζευε όσα μπουκάλια μπίρας θά 'πινε την Κυριακή.. στο γήπεδο.

Όχι οτι δεν του αρέσει η ανακύκλωση, αυτή είναι η ζωή του ή μαλλον η Θύελλα,
η ΘΥΕΛΛΑ κι αυτή, σκέφτεται.
Τώρα όμως θα πρέπει να γυρίσει σπίτι με 40 μπουκάλια τουλάχιστον... Πόση ωρα θα του πάρει άραγε να τα βρεί και να τα μαζέψει? Τη βρίζει πάλι..Πουτάνα.
40 μπουκάλια απο 10 λεπτά το καθένα, ίσα-ίσα για να πληρώσει το εισητήριο.
Σκύβει, βάζει άλλη μια ΠΡΑΣΙΝΗ στη σακούλα ,
ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΕΠΣΜ μονολογεί και συνεχίζει...