HASTA NA PANE...

Πρωί παρασκευής. Ξυπνάω μεσημέρι. Δημιουργώ μέσα στο μυαλό μου μια κατάσταση στην οποία κοιμάμαι ακόμη, η πρώτη γουλιά καφέ την καταστρέφει και αυτή. Σηκώνομαι από το κρεβάτι. Δε γαμιέται.. Ξαναξαπλώνω. Κι όμως νομίζω πως είναι ώρα να κάνω κάτι χρήσιμο. Δοκιμάζω να πνιγώ με το μαξιλάρι. Μάταιος κόπος. Δεν αντέχω πάνω από 10 δεύτερα. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο. Σκέφτομαι να κλειδωθώ και να αφήσω ανοιχτό το γκάζι. Και αυτό κάνω. Αλλά το μοναδικό γκαζάκι υγραερίου στο σπίτι δεν παρέχει αρκετά μεγάλη ποσότητα και έτσι ο θάνατος μου αναγκαστικά θα καθυστερήσει μέχρι να βρω κάτι καλύτερο. Σκέφτομαι το ενδεχόμενο να δοκιμάσω να συζητησω με κνίτη αλλά είμαι τόσο ηλίθιος που την τελευταία φορά που το έκανα πέθανε εκείνος. Αν δε μπορώ να πεθάνω όπως θέλω αφήστε με τουλάχιστον να ξαναδώ για ογδοηκοστή τέταρτη φορά ένα ακόμη επεισόδιο Flight of the conchords. Ισως κάποιος να προσπαθήσει να διαβάσει πίσω από τις λέξεις αυτού του κειμένου αλλά το μόνο που θα καταφέρει θα είναι πράσινο φόντο. Πριν αποφασίσετε που θα πάτε διακοπές φροντίστε να σιγουρέψετε ότι το καναρίνι σας θα μείνει σε καλά χέρια. Το δικό μου ψόφησε στα πόδια μιας γάτας, η οποία νόμιζε πως περνούσε οντισιόν για σειρά κινουμένων σχεδίων υπό τον τίτλο: Η φαλακρή κάμπια ο γάτος το καναρίνι και οι αδερφοί κατσάμπα. Κανένας δεν ξέρει πότε θα αποφασίσει ο παραγωγός την έναρξη των γυρισμάτων και γι' αυτό το λόγο ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος αποφάσισαν να κατεβούν σε απεργία διαρκείας. Δε θα ξαναπαρακολουθήσουν κανένα ματς, παρά τα εισητήρια διαρκείας που αγόρασαν στην αρχή της σεζόν. Τηλέφωνο από την τράπεζα για να πληρωθούν οι δόσεις. Τηλέφωνα από δωσίλογους για να καταληφθούν θέσεις. Αυτός ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει μάταια γύρω από τον εαυτό μου...